براساس مطالعات پژوهشگران انگلیسی برای ترمیم بافت ها می توان از ژل های حساس به دما استفاده کرد.استیون ریمر و همکارانش در دانشاه شفیلد ژل بسپاری منبسط شونده ای در آب را با پیتیدی ترکیب کرده اند که قابلیت اتصال به سلول ها را دارد.با استفاده از این ژل می توان سلول های پوستی را برداشت و پس از انتقال به بستری جدید به آرامی سلول ها را از ژل جدا کرد. 

ریمر می گوید که انگیزه او از انجام این پژوهش کاربرد های بالقوه ژل در درمان زخم هاست زیرا بستر دوم ممکن است بافتی آسیب دیده باشد.بنا به گفته او ترمیم بافت ها با استفاده از سلول درمانی نیاز مندمنتقل کردن سلول ها به بستر زخم است.

در روغن تازه کاملاْ طبیعی زیتون(تصفیه نشده)ترکیبی یافت می شود که خاصیت و فعالیت دارویی مشابه ایبو پروفن داردکه به عنوان داروی ضددردو تورم به کار می رود.این پدیده که خاصیت خوب و گوناگون استفاده از روغن زیتون را نشان می دهد توسط بوشان زیست شناس مرکزشیمیایی مائل در فیلادلفیای آمریکا به طور اتفاقی کشف شدوی متوجه شد که روغن زیتون کاملاْ طبیعی و خالص همان طعم بلعیدن ایبو پروفن را در گلو به وجود می آورد .

منبع:       nature,vol 437,2005

بهترين روش براي پس از ليزر براي محافظت از پوست تعيين و معرفي اين روش ,آبپوشي كردن پوست است.بنا به تازه ترين پژوهش ها دوتريم اكسيد D2Oاز تبخير معمولي آب از پوست جلوگيري مي كند.از اين رو پوستي كه با D2Oشست و شو داده شود به مدت طولاني تري مرطوب باقي مي ماند و انعطاف پذير است.

D2Oيا آب سنگين كه به آن آبزيبايي نيز ميگويند همچون آب معمولي بو و مزه اي ندارد.انرژي يونش D2O ده بار از آب معمولي بيش تر است.بنابراين در حضور آن آسيب به DNAنيز به كم ترين مقدار ميرسد و پوست از پرتوهاي فرابنفش درامان مي ماند.

D2Oسلول هاي پوست را آب پوشي و بزرگ مي كند.سبب غيرفعال شدن باكتري هاي توليد كننده جوش مي شود و مرطوب كننده اي مناسب براي پوست است.

به نظر ميرسد D2O نخستين آبي باشد كه در سياره ما پيدايش يافته.آب سنگين را مي توان در فرايند تقطير از برج تقطير استخراج كرد.

یکی از انواع لامپ ها که ممکن است در ساخت بسیاری از پروژه ها به ان نیاز داشته باشید لامپ فلورسنت می باشد.

لامپ های فلورسنت در ابعاد و اشکال مختلفی موجود می باشند.

آب فوق خالص به آب های خالص تر از آب مقطر که هدایت الکتریکی آنها کمتر از 2 میکرو زیمنس بر سانتی متر باشد، اطلاق می شود.....

یون ها اتم هایی هستند که الکترون اضافه یا کمبود الکترون دارند. یک اتم معمولی، در حالت خنثی است. یعنی تعداد الکترون های آن با تعداد پروتون هایش برابر است. نگاهی به یون ها

خودتان را جای یک اتم سدیم بگذارید. اگر شما یک اتم سدیم باشید چه کار انجام می دهید؟ شما یازده الکترون دارید و نیاز دارید که عنصر دیگری را که باعث دور شدن الکترون از شما می شود پیدا کنید. کلر را آماده کنید. نگاهی به یون ها

کلر یک الکترون را از شما دور کرده و شما را با ده الکترون داخل دو پوسته ی میدان ترک می کند. شما یک اتم خوشحال هستید، اکنون شما یک یون هستید و یک الکترون از دست داده اید.

شما یک یون سدیم هستید (NA+). شما یک الکترون کمتر از عدد اتمی تان دارید.

 
نگاهی به یون ها
ویژگی های یون:

اکنون شما یک یون سدیم شده اید (+NA). اکنون شما ده الکترون دارید. این عدد مشابه نئون (Ne) نیز هست. اما شما نئون نیستید. زمانی که شما یک الکترون را از دست می دهید شما واقعا یک اتم کامل سدیم نیستید. تمام هدف شما به عنوان یک اتم برای تبدیل شدن به یک اتم خوشحال با اوربیتال های پر از الکترون، یک یون بودن است.

حال شما آن پوسته های میدان را پر کرده اید.

شما پایدار هستید. در این وضعیت شما چه کاری انجام می دهید؟ اکنون شما الکترون از دست می دهید شما کاملا از لحاظ الکتریکی جذب کننده هستید.

اتم های باردار دیگر در حال نگاه کردن به شما هستند. همچنین در جستجوی یک شریک خوب هستند. آن جایی است که کلر وارد می شود.

 
الکترووالانس

درباره این کلمه بزرگ نگران نشوید.

الکترووالانس فقط یک کلمه دیگر برای چیزهایی است که الکترون خود را از دست می دهند و به یون تبدیل می شوند.

اگر شما به جدول تناوبی نگاه کنید ممکن است که ببینید تمام عناصری که سمت چپ قرار دارند به یون با بار مثبت و عناصری که در سمت راست قرار دارند به یون با بار منفی تبدیل می شوند.

 این بدین معنی است که سمت چپ تمایل به مثبت بودن و سمت راست تمایل به منفی بودن دارند. والانس یک مشخصه برای نشان دادن تمایل اتم ها برای ارتباط با دیگر اتم هاست.

 پیوند الکترووالانس

 دو نوع پیوند اصلی وجود دارند. کووالانس و الکترووالانس. دانشمندان پیوند یونی را پیوند الکترووالانس نیز می نامند. پیوند یونی، گروه های یون های بارداری هستند که به وسیله نیروی الکتریکی در کنار هم نگه داشته می شوند. دانشمندان این گروه ها را تجمع های های یونی نامیده اند. در حضور یون های دیگر، پیوندهای الکترووالانس بدلیل وجود جاذبه و نیروهای الکتریکی بیرونی ضعیفتر هستند.

 به عنوان نمونه به سدیم کلراید نگاه کنید. نمک، پیوند قوی ای دارد. تقریبا شکسته شدن پیوندهای یونی آن غیر ممکن است. هر چند اگر شما نمک را در مقداری آب بریزید پیوندهای آن به علت جاذبه الکتریکی آب به سرعت می شکند. حال شما یون های سدیم (+Na) و کلراید (-Cl) دارید. به خاطر داشته باشید به طور نرمال پیوندهای یونی قوی تر هستند اما در آب بسیار ضعیف می باشند.

منبع : سایت تبیان

این پاورپوینت گاه شمار شیمی برای شما دوستان....

برای دانلود روی عکس زیر کلیک کنید.