در آینده ممکن است لباس‌هایی بپوشید که از شکر ساخته شده اند. پژوهشگران موسسه مهندسی زیستی و نانوتکنولوژی (IBN) یک فرآیند شیمیایی جدید را کشف کرده‌اند که می‌تواند شکر را به طور مستقیم به اسید آدیپیک تبدیل کند.

اسید آدیپیک (Adipic acid) یک ماده مهم شیمیایی مورد استفاده برای تولید نایلون برای پوشاک و دیگر محصولات روزمره مانند فرش، طناب و برس‌های مسواک است. از نظر تجاری اسید آدیپیک از مواد شیمیایی مبتنی بر نفت از طریق فرآیند اکسیداسیون اسید نیتریک تولید می‌شود که مقدار زیادی اکسید نیتروژن منتشر می‌کند که یک گاز اصلی گلخانه‌یی است و باعث گرم شدن کره زمین می‌شود.

تولید نمك خوراكی در ایران

به‌ رغم توجه بسیاری از كشورها به این ماده ی حیاتی در طول تاریخ، كه گاهی منجر به بروز جنگ بین آنها می ‌شد، قبلا در كشور ما توجه اندكی به این عنصر مهم حیاتی شده است.

سنگ نمک

قبل از احداث كارخانه‌های تصفیه ی نمك، نمك خوراكی در كارگاه‌های سنتی به این شکل تولید می ‌شد كه به سنگ نمك استخراج شده از معدن، پس از آسیاب شدن و سرند كردن، یُد اضافه گشته و در كیسه‌های نایلونی زرد رنگ روانه ی بازار مصرف می ‌شد.

این نوع نمك، به علت آنكه هیچ گونه عمل تصفیه ‌ای روی آن انجام نمی ‌گیرد، غیر استاندارد بوده و مصرف خوراكی آن در درازمدت عوارض نامطلوبی ایجاد می ‌نماید و بایستی از مصرف آن جدا خودداری شود.

به ادامه مطلب بروید ...

دید کلی
تعداد زیادی کاربید شناخته شده‌اند. این ترکیبات را می‌توان بوسیله گرم کردن فلز مربوطه یا اسید آن با کربن ، کربن منوکسید یا یک هیدروکربن تهیه کرد. سیلیسیم در تقریبا تمام فلزات مذاب حل می‌شود و در بسیاری از این مواد ، ترکیبات معینی به نام سیلیسید تولید می‌شود.

کاربیدهای نمک مانند
از کاتیونهای فلزی همراه آنیونهایی که فقط متشکل از کربن است، تشکیل شده‌اند. فلزات IA و IIA همچنین یونهای Zn ، Cu ، Au ، Cd ، Ag کاربیدهایی می‌دهند که گاهی استیلید نامیده می‌شوند، زیرا این ترکیبات یون استیلید دارند. استیلیدها براثر آبکافت ، اسیتلین C2H2 می‌دهند:

H-C≡C-H

برای مثال:

(CaC2(s) + 2H2O→Ca(OH)2(s) + C2H2(g

کلسیم کاربید برای تولید تجارتی کلسیم سیانامید CaNCN بکار می‌رود. بریلیم کاربید Be2C و آلومینیوم کاربید Al4C3 یون متانید 4-C دارند که بر اثر آبکافت ، متان CH4 می‌دهد. برای مثال:
(Al4C3(s) + 12H2O → 4Al(OH)3(s) + 3CH4(g

کاربیدهای درون شبکه‌ای
بوسیله فلزات واسطه تشکیل می‌شوند و متشکل از بلورهای فلزی‌اند که اتمهای کربن در حفره‌های ایجاد شده بین اتمهای فلزی در ساختار بلور جای می‌گیرند. نمونه‌های این نوع کاربید شامل TiC ، TaC ، N2C ، VC و Mo2C است. چون کاربیدهای درون شبکه‌ای سختند، نقطه ذوب بالایی دارند و از نظر شیمیایی هم واکنش‌ناپذیرند و در ساختار ابزار برش بکار می‌روند. این کاربیدها از نظر ظاهر و رسانندگی الکتریکی شبیه فلزات‌اند.

کاربیدهای کووالانسی
پیوندهای کاربیدهای کووالانسی SiC و Be4C کاملا کووالانسی است. این ترکیبات بسیار سختند، از نظر شیمیایی واکنش‌ناپذیر وحتی در دماهای بالا ذوب نمی‌شوند. به خاطر این خواص ، کاربیدهای فوق را به‌عنوان سنباده ( به جای الماس مصنوعی ) بکار می‌برند. سیلیسیم کاربید (کاربوراندوم) بوسیله واکنش SiO2 و C در کوره برقی تولید می‌شود. بلور SiC متشکل از یک شبکه چهار وجهی الماس گونه است که از اتمهای Si و C بطور متناوب تشکیل شده است. بور کاربید ، B4C که حتی سختتر از SiC است، با کاهش B2O3 بوسیله کربن در یک کوره برقی بدست می‌آید.  

سیلانها
چند نمونه از ترکیبات سلیسید عبارتند از: Mg2Si ، CaSi2 ، Li3Si و FeSi . اگرچه احتمالا هیچ یک از این سیلیسیدها به‌صورت واقعا یونی نیست، بعضی از آنها با آب واکنش داده ، ترکیبات هیدروژن سلیسیم را که هیدریدهای سلیسیم یا سیلانها نامیده می‌شوند، تولید می‌کنند.

سیلانها ترکیباتی هستند که با فرمول عمومی SinH2n+2 مطابقت دارند و ترکیباتی که در آنها n برابر 1 تا 6 است، شناخته شده‌اند.

این ترکیبات از نظر ساختاری شبیه هیدروکربنها به فرمول عمومی CnH2n+2 هستند که آلکانها نامیده می‌شوند. اگرجه ظاهرا برای تعداد اتمهای کربن که می‌توانند به یکدیگر متصل شده و آلکانها را تشکیل دهند، حدی متصور نیست، تعداد اتمهای Si که بتوانند با یکدیگر متصل شده و سیلانها را تشکیل دهند، به‌علت ضعیف بودن پیوند Si-Si در مقایسه با پیوند C-C محدود است.

علاوه بر این ، واکنش پذیری آلکانها از سیلانها که خود بخود در هوا مشتعل می‌شوند، خیلی کمتر است:

2SiH6(g) + 7O2(g) → 4SiO2(s) + 6H2O

پیوندهای C-C در آلکانها همگی پیوندهای یگانه‌اند، اما هیدروکربنهایی مثل استیلن وجود دارند که بین اتمهای C ، پیوندهای چندگانه دارند. هیدریدهای سیلیسیم که پیوندهای چندگانه Si به Si داشته باشند، شناخته شده‌اند.

منبع : آکا ایران

مشخصات گل سفيد:

گل سفيد در حالت خالص كاني هونتيت با تركيب شيميايي CaMg3(CO3)4 است و در اين گزارش اغلب از واژه هونتيت به جاي گل سفيد استفاده شده است. اين كاني براساس پاره‌اي از خصوصيات فيزيكي مانند نرمي، سختي پايين، متلاشي شدن در آب و بسيار دانه ريز بودن از ويژگي‌هاي علمي مناسبي جهت كاربرد در صنعت رنگسازي برخوردار بوده است. كيفيت غير استاندارد سنگهاي توليد شده موجب شد كه در سالهاي اخير مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي توليد آنرا غيرمجاز اعلام كند. با وجود مشكلات تهيه رنگ دانه‌هاي اصلي مثل اكسيد تيتانيم كه عمدتاً از منابع خارجي تأمين مي‌شود، استفاده از منابع داخلي اينگونه مواد اهميت چنداني يافته است كه در اين ميان گل سفيد از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است.

برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب بروید

مشخصات فلدسپار:

نام فلدسپات يا فلدسپار Feldspar از واژه آلماني (Feldspar)معادل واژه انگليسي(Field Stone) گرفته شده است. “Spar” به معني كاني با رنگ روشن و داراي محصولات هوازدگي بسيار نرم است. به عبارت ديگر به دليل اين كه در نواحي اي كه اين كاني رخنمون داشته آثار دگرساني و كائوليني شدن گسترش داشته به نام فلدسپار نام گذاري شده است.

فلدسپات ها يک گروه از آلومينوسيليکات هاي قليايي خاکي هستند که فراوان ترين گروه کاني هاي موجود در پوسته زمين ( حدود 60 %) تشکيل مي دهند. 
فلدسپارها، اکثراً بي رنگ يا داراي رنگ روشن بوده و دوجهت رخ با زاويه 90 درجه يا نزديك به آن دارند. سختي اين كانيها حدود 6 بوده و وزن مخصوص آنها از 55/2 تا 76/2 (بجز فلدسپاتهاي باريم دار) تغيير مي كند.
فلدسپارها از نظر شکل و خواص فيزيکي رابطه نزديکي با يکديگر دارند وليکن مي توان آنها را به 3 گروه تقسيم نمود که عبارتند از: كلسيت، پتاسيك و سديك.
فلدسپارهاي باريم کمياب بوده و داراي تقارن مونوکلينيک مي باشد و اهميتي به عنوان کاني هاي سنگ ساز ندارند. 
فلدسپارهاي پتاسيم دار تقارن مونوکلينيک مي باشد. کاني هاي فلدسپار پتاسيم به چندين شکل مشخص تشکيل مي شوند و داراي خواص فيزيکي و نوري متفاوت اما پيوسته مي باشند. 
فلدسپارهاي سديم و کلسيم دار (پلاژيوکلازها) که داراي تقارن تري کلينيک مي باشد.
فلدسپار آمونيم (بودينگ تونيت) با تقارن مونوکلينيک نيز در سال 1964 از رسوب يکي از چشمه هاي آب گرم در کاليفرنيا معرفي شده است. 
در بررسي ها معمولاً‌ از عنوان"كانيهاي گروه فلدسپات" استفاده مي شود. اين گروه شامل كانيهاي آلومينو سيليكاته با كلاس تكتوسيليكات ها هستند كه حاوي پتاسيم، سديم و يا كلسيم و به ندرت باريم هستند. با درنظر گرفتن نوع كاتيون، نحوه تشكيل (حرارت و محيط تشكيل)، منشاء و سنگ مادر در طبيعت مي توان آنها را به شرح زير تفكيك كرد:
‌ فلدسپاتهاي آلكالن يا اُرتوكلازها (ميكروكلين، ارتوز، سانيدين، آنورتوز) كه از آنها درمنابع مختلف به نام هاي پتاسيم فلدسپات و آلكالن فلدسپات نيز نام برده مي شود.
پلاژيوكلازها (ايزومورف هاي سري آلبيت، آنورتيت)
فلدسپاتهاي سنگين (سلسيان - هيالوفان) كه نادر بوده و فاقد ارزش اقتصادي هستند.
ازنظر تجاري كانيهاي گروه فلدسپات، نفلين سينيت و آپليت هاي غني از فلدسپات همگي در صنايع سراميك و شيشه مورداستفاده قرار مي گيرند.
نفلين سينيت نيز يك سنگ آذرين دروني است و به دليل اينكه 80% تا 95% آن از كانيهاي فلدسپاتيك تشكيل شده از نظر تجاري همراه با فلدسپات ها مورد بررسي قرار مي گيرد. فلدسپات ها و نفلين سينيت به عنوان منابع آلومينا و كمك ذوب هاي قليايي درصنايع شيشه و سراميك كاربرد گسترده اي دارند.

برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب بروید

مشخصات سيليس:

اكسيد سيليسيم (SiO2) يا سيليس تركيبي شيميايي است كه به صورت خالص و يا به صورت تركيب در كاني هاي سيليكاته در مجموع 90 درصد پوسته جامد زمين را تشكيل مي دهند. 

نام سيليس Silicon از واژه لاتين (Silicis) به معنی (flint ) سنگ سخت، سنگ آتش زنه يا سنگ چخماق گرفته شده است. سيليس به عنوان دومين عنصر فراوان در پوسته زمين با فراواني 25% مي باشد. 
سيليس غيرفلزي است سخت به رنگ بيرنگ تا سفيد رنگ و يا خاكستري تيره با نماد Si ، عدد اتمي 14، وزن اتمي 085/28، وزن مخصوص 33/2 گرم بر سانتي متر مکعب، سختي7 در مقياس موس، رنگه خاکه سفيد، فاقد کليواژ ، نقطه جوش 2355 درجه سانتيگراد درجه سانتي گراد و نقطه ذوب 1410 درجه سانتي گراد. 
سيليس در گروه 14(IVA) جدول تناوبي به عنوان غيرفلز) Metalloids (Nonmetal بوده و در دوره 3 قرار دارد. 
سيليس جزء اصلی ماسه سنگ و ماسه سيليسي، كوارتز و كوارتزيت، بلور كريستال، تريپلي و نواكوليت، سيليس مصنوعي و سيليكون شيميايي، کانی های رسی، گرانيت، سنگ چماق و دياتوميت می باشد.
ماده معدني سيليس جهت تأمين نيازهاي صنعتي كشور مي بايست از علوم نظري، علوم مهندسي و تكنولوژيهاي مختلف بخصوص تكنولوژي فرآوري بهره گيرد.

برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب بروید

مشخصات زغال سنگ:

زغال سنگ نوعي سنگ رسوبي قابل احتراق است و از دسته كانسارهاي رسوبي بيوشيميايي(شامل زغال سنگ ها، شيل هاي نفتي، رسوبات فسفاته گوانو و هيدروكربورها)، تشکيل شده است. 

زغال به طور كلي از عناصر كربن (به صورت تركيبات هيدروكربوري و كربن ثابت)، هيدروژن، ازت، نيتروژن و ناخالصي تشكيل گرديده که درصد اين عناصر در زغالهاي مختلف متغير است. به طور کلي50% زغال را مواد هيدروكربوري و كربن تشكيل مي دهد. 
زغال بر اساس خواص فيزيكوشيميايي و درجه زغالي شدن به چهار نوع مهم زغال آنتراسيت، زغال بيتومينه، زغال ليگنيت، زغال قهوه اي تقسيم مي شوند.
نسبت كربن فرار به كربن ثابت، ضريب سوختن زغال ناميده مي شود. اين ضريب در آنتراسيت زياد و در زغال قهوه اي كم است. درصد هيدروژن، اكسيژن و رطوبت از آنتراسيت به طرف زغال قهوه اي افزايش مي يابد. 
گياهاني كه در باتلاقها، مردابها و محيطهاي دلتايي رشد كرده اند در شرايط مناسب به زغال تبديل شده اند. تعداد اين گياهان بيش از 3000 گونه تشخيص داده شده است. مطالعات رسوب شناسي و تكتونيكي نشان مي دهد كه محيطهاي دلتايي حاشيه كراتون هاي پايدار و حوضه هاي درون قاره اي مناسب براي تشكيل گياهان بوده است. 
مرز بين زغال سنگ حرارتي و كك شو را نمي توان دقيقاً مشخص نمود. چه بسيار زغال سنگ هايي كه عرفاً حرارتي ناميده مي‌شوند، در حاليكه قابليت تبديل به كك را داشته و سپس در مصارف مختلف از جمله مصارف حرارتي مورد استفاده قرار مي گيرند. تاريخچه اكتشاف و استخراج زغال سنگ به بيش از 2000 سال پيش مي رسد، ولي شواهد زيادي وجود دارند كه حكايت از استخراج اصولي زغال سنگ از قرن دوازده ميلادي دارند.
از آنجا كه زغال سنگ منشأ رسوبي دارد، غالباً در ميان سنگ هاي رسوبي مناطق مردابي و باتلاقي مشرف به دريا بطور متناوب ديده مي‌شود. مواد دربرگيرنده زغال عمدتاً شامل رس، لاي (سيلتستون) در كمر پايين و ماسه سنگ در كمر بالاست. 
زغال‌سنگ از عناصر ميكروسكوپي قابل رؤيتي به نام ماسرال ها تشكيل يافته است. ماسرال ها بر خلاف كاني هاي ديگر ماهيت بلورين و كريستالي ندارند. از كاربردهاي وسيع و در حال گسترش زغال سنگ به عنوان سوخت براي توليد حرارت بوده است. به دليل وجود ذخاير عمده و قابل دسترس زغال سنگ در ايران، استخراج زغال سنگ همواره از اهميت فوق العاده اي برخوردار بوده است.
مراحل زغالي شدن، بخشي از دياژنز و گاهي مرحله اي از دگرگوني محسوب مي شود. گياهان بعد از مرگ در سطح زمين، تحت تأثير باكتري هاي هوازي به مواد آلي و معدني تجزيه مي شوند. در صورتي كه گياهان در رسوبات نرم مدفون شوند و يا در محيط آب قرار گيرند، تجزيه آنها تدريجي و در شرايط غير هوازي صورت خواهد گرفت.
شرايط مهم و اساسي تشكيل زغال عبارتند از عمق زياد، گراديان حرارتي مناسب و طولاني بودن زمان زغالي شدن است که مرغوبيت زغال رابطه مستقيم با عمق، زمان زغالي شدن و گراديان حرارتي منطقه دارد.

برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب بروید