او به عوامل مهم آلودگی محیطی در تخت جمشید اشاره و بیان كرد: اكنون فعالیت پالایشگاه پتروشیمی در منطقهی مرودشت و توسعهی روزافزون فعالیتهای دیگر صنعتی در این شهر، سبب آلودگی هوا و محیط شده و انتشار مواد آلایندهی شیمیایی در فضای اطراف، آثار و مصالح موجود در بناهای تاریخی را در معرض مخاطره قرار داده است.
طالبیان یادآور شد: در سالهای اخیر، پالایشگاه پتروشیمی مرودشت برای پیشگیری از انتشار مواد آلاینده، همكاری خوبی داشته و اقدام به نصب فیلترهای مخصوص كرده است؛ اما این اقدام برای حل مشكلات موجود در این زمینه كافی نیست.
وی اظهار داشت: بهترین راه حل آن است كه سازمان حفاظت از محیط زیست كشور با اعمال نظارت مستمر و اجرای برنامههای پالایش و كنترل كیفی هوا، این منطقه را از نظر كاهش مواد آلاینده زیست محیطی مورد حمایت جدی و مستمر قرار دهد كه نهتنها برای سلامت آثار تاریخی كه برای سلامت مردم منطقه نیز ضروری است.
مدیر بنیاد پژوهشی پارسه ـ پاسارگاد در ادامه تاكید كرد: هر نوع مواد آلاینده محیطی كه به انسان آسیب میزند، مصالح و مواد بهكار گرفتهشده در بناها و محوطههای تاریخی را نیز مانند موجودات زنده تحت تاثیر قرار میدهد.
طالبیان در ادامه به فرسایش ناشی از عوامل جوی در تخت جمشید اشاره كرد و گفت: در زمینهی حفاظت از آثار تخت جمشید بهعنوان یك اثر جهانی، برخی ضوابط جهانی مطرحاند كه ما ملزم به رعایت آنها هستیم. این ضوابط دربارهی كاربرد روشهای موجود و برخی روشهای قدیمی مانند ایجاد پوشش روی بناها محدودیتهایی را معین كرده است؛ زیرا تجربه نشان داده است كه برخی از این اقدامات سبب برهم زدن تعادل محیطی میشود و خود عوارض منفی متعددی را درپی دارد.
به گفتهی او بهطور كلی بیشتر فرسایشهای ایجادشده در مجموعهی تخت جمشید در سالهای آغاز خروج این مجموعه از زیر خاك رخ داده است و عوارضی مانند پوستهپوسته شدن براثر تغییرات دما و مانند آن در سالهای اخیر بسیار اندك بوده است.
طالبیان تاكید كرد كه با استفاده از روشهای علمی موجود فقط روند فرسایش آثار را میتوان كند كرد، ولی هنوز هیچ دانش، تكنیك و تجهیزاتی در جهان قادر به توقف فرسایش ناشی از شرایط آب و هوایی در محوطههای تاریخی نشده است