قابلیت هدایت الکتریکی محلول ها و روش شناسایی سنتز ها

قابلیت هدایت الکتریکی محلول ها :

تعیین تعداد یون های یک ترکیب عمدتا مربوط به تعریف قابلیت هدایت و سپس مقایسه قابلیت هدایت ترکیب یونی معلوم با هدایت ترکیبات مجهول است . تعاریف مروط به مطالعه هدایت الکتریکی محلول ها معمولا با بررسی مفهوم مقاومت الکتریکی آغاز می شود زیرا مقاومت الکتریکی محلول ها کمیتی قابل اندازه گیری است . مقاومت مخصوص p عبارت است از مقاومت برحسب اهم یکمحلول در پیلی با الکترودهایی به مساحت 1cm2 که به فاصله 1cm از همدیگر قرار گرفته اند عکس p راهدایت مخصوص می نامند مقاومت R این محلولدر پیلی با ابعاد غیر استاندارد از حاصلضرب p در ضریب تصحیح k بدست می آید .

روش شناسایی سنتز ها :

1_ تعیین ساختار به وسیله دستگاه دیفراکتومتر اشعه X طولانی است .
2_ رزنانس مغناطیسی هسته NMP : برای کمپلکس ها _ ترکیبات آلی می شود استفاده کرد اگر پارامغناطیس باشد ترکیب طیفش شلوغ می شود و نمی شود طیف خوانی را انجام داد _ برای دیامغناطیس مناسب است .
3_ رزونانس اسپین الکترون ESR : برای پارامغناطیس ترکیبات آلی یا معدنی مناسب است . برای رادیکال ها

4_ اینفرارد اسپکتروسکوپی IR : پیوند ها مثل یک فنر هستند انرژی ارتعاشی هر پیوند خاص خودش است

5_ Far_IR : کمپلکس را بررسی می کنیم ، برای پیوند فلز_ لیگاند می شود از آن استفاده کرد .
6_ UV _ Vis : این امکان را می دهد که با نمونه ها طیف ها را مطالعه کرد .
7_ هدایت سنجی : برای کمپلکس های مولکولی هدایت مولی کمتر از کمپلکس های ینی است .
8_ آنالیز عنصری : می شود جرم مولکولی ترکیب را مشخص کرد