در خواست مقالهمحققان دانشگاه ويرجينياي آمريكا، پيل خورشيدي داراي اتصالات غير هم‌جنس دولايه‌اي از پليمر تيوفِن محلول در آب و يك لايه نانوكريستالي دي‌اكسيد تيتانيوم با فرآيندي سازگار با محيط زيست ساخته‌اند، زيرا در اين فرآيند نيازي به استفاده از حلال‌هاي آلي نمي‌باشد.
مك لسكي از دانشگاه ويرجينيا گفت: نيمه‌هادي‌هاي آلي اخيراً توجه زيادي را به خود جلب و اميد زيادي جهت پايين آوردن هزينه پيل‌هاي خورشيدي ايجاد کرده‌اند. اين مواد معمولاً در حلال‌هاي معمولي قابل حل هستند، كه اين مورد منجر به امكان ساخت پيل‌هاي خورشيدي فيلم نازك با سطح زياد به كمك تكنيك‌هاي فرآيندي مبتني بر مايعات ارزان مي‌شود.
بر خلاف ديگر پليمرهاي به كار رفته جهت ساخت پيل‌هاي خورشيدي، سديم پلي ] 2-(3- تينيل)- اِتوكسي -4- بوتيل سولفونات[ (PTEBS) درآب قابل حل مي‌باشد. محلول‌هاي پليمري در آب ويسكوزيته پاييني دارند، به طوري كه محققان روش تيغة دكتر را به جاي پوشش‌دهي چرخشي، براي رسوب‌دهي فيلمي از پليمر روي بستر پوشيده شده با دي‌اكسيد تيتانيوم به كار برده‌اند. در روش تيغة دكتر يك ميله شيشه‌اي را از فيلم پليمري در حال خشك شدن عبور مي‌دهند.
حضور فيلم نانوكريستالي دي‌اكسيدتيتانيونم به تشديد جدايش بار در پيل‌هاي خورشيدي كمك مي‌كند.اين تيم براي نشاندن فيلم، محلولي از پودر دي‌اكسيدتيتانيوم آناتاس (Anatase) در اسيداستيك را روي يك لايه از اكسيد قلع فلوئور شده روي يك بستر شيشه‌اي، پوشش مي‌دهد سپس آنها مواد را در C500 به مدت يك ساعت زينتر مي‌كنند. اين كار منجر به ايجاد يک شبكة نانوكريستالي متخلخل از ذرات دي‌اكسيد تيتانيوم مي‌شود. متوسط اندازه ذرات80 نانومتر بود و منافذ آن بيش از 20 نانومتر بودند تا پليمر بتواند در آنها نفوذ كند.
آنها يك بار لايه‌اي از پليمر را روي لايه دي‌اكسيد تيتانيوم رسوب دادند و مجموعة حاصل را در طول يك شب در 150 درجه سانتيگراد جهت زدودن آب باقيمانده از ساختار، حرارت دارند. سپس آنها ماسكي را به كار بردند و لاية نازكي از طلا را به عنوان الكترود مورد استفاده قرار دادند. ابزار به دست آمده داراي بازده تبديل انرژي %0.13، ولتاژ مدار باز 0.18 ولت، و دانسيتة جريان اتصال كوتاه 0.35 و فاكتور انباشتگي 0.4 بودند.
استفاده از آب به عنوان حلال چندين منفعت دارد. آب با محيط زيست سازگار است و به عنوان حلالي كم هزينه ايمني فرآيند را نيز تأمين مي‌كند. به علاوه، كاربرد آب به سازندگان اجازة استفاده از گرما را جهت تنظيم سرعت تبخير مي‌دهد. اين كار منجر به كنترل بيشتر روي مورفولوژي ابزار و خواص الكترونيكي آن مي‌شود. پليمرهاي قابل حل در آب، حساسيت كمتري به رطوبت و اكسيژن موجود در هوا دارند.
همچنين امكان تنظيم و تطبيق طيف جذب PTEBS به وسيلة تغيير pH محلول آبي وجود دارد. مواد در آب داراي باند جذب 400 تا 650 نانومتر مي‌باشند. افزودن اسيد به محلول، باند جذب را به 600 تا 800 نانومتر افزايش مي‌دهد. محققان مي‌گويند كه اين بدان معناست كه آنها توانستند با ساختن پيل‌هاي پشت سرهم، شامل لايه‌هاي PTEBS ساخته شده به وسيلة محلول‌هاي بازي و اسيدي، ميزان بيشتري از طيف خورشيد را جذب كنند. همچنين معتقدند كه پليمرهاي قابل حل در آب ممكن است كاربردهايي در شناساگر‌‌هاي نوري، ديودهاي منتشر كنندة نور، نمايشگرها و حسگرها داشته باشند.
مك لسكي گفت: ”ما سعي مي‌كنيم كه ابزارمان را به وسيلة بهبود روش‌هاي ساخت، بهينه‌سازي كنيم. به علاوه بهترين ابزار ما تاكنون در شكل دولايه‌اي ظاهر شده است كه يك لايه ازTiO2 را رسوب داده، سپس بر روي آن لايه‌اي از پليمر را رسوب داده‌ايم. ما در حال حاضر روي ساخت ابزار داراي اتصالات غير هم جنس کارآمد فعاليت مي‌كنيم كه در آنها TiO2(پذيرندة الكترون) و پليمر (دهندة الكترون) به طور همزمان رسوب داده مي‌شود.“
اين محققان نتايج كارهايشان را در Applied Physics Letters آورده‌اند.
منبع:http://www.nano.ir
بسیار جالب - قدرت نانو تکنولوژی 
تلفیق نانو و هنر 
این کفش ضدآب همیشه،مثل روز اولش نوی نو باقی میمونه...!! 
نانوتکنولوژی رفت وآمدبه دندانپزشکی را متوقف میکند...!! 
ساخت نانو سازه‌های سه بعدی فلزی با قابلیت ارتجاعی شگفت‌انگیز