هواکون زو از دانشکده دندانپزشکی دانشگاه مریلند به عنوان سرپرست این تیم تحقیقاتی اظهار داشت: این روش همچنین بار دیگر سطح دندانی را بازسازی می کند.
وی افزود: پوسیدگی دندان به این معنا است که محتویات معدنی دندان توسط اسیدهای ارگانیکی که توسط باکتریهای ساکن در بیوفیلمها یا پلاکتهای سطح دندانی حل شده اند. این ارگانیسمها کربوهیداتها را به اسیدهایی تبدیل می کنند که مواد معدنی ساختار دندان را کاهش می دهد.
به اجتماع سلول های میکروبی که با یک ماتریکس پلی ساکاریدی که دارای منشا میکروبی است که محکم به سطحی اتصال پیدا میکنند بیوفیلم گفته می شود.
پس از آن که دندانپزشک یک دندان پوسیده را می تراشد، آن حفره هنوز دربرگیرنده باقی مانده رسوبهای باکتریها است، باکتریهایی که از بین بردن آن برای دندانپزشک ممکن نیست.
پرفسور زو اظها رداشت: علت این که ما می خواهیم عامل آنتی باکتریایی را بررسی کنیم این است که باکتریها نخستین چیزهایی هستند که سطوح خارجی حفره دندانی را می پوشانند و در حفره های کوچک دندانی داخل دندان جریان می یابند.
این محقق یادآور شد: علت اصلی ناکامی در بازسازیهای دندانی پوسیدگی های دندانی در حاشیه های ترمیم مجدد است. به کاربردن مواد و چسب جدید موجب از بین بردن باکتریهای باقی مانده در حفره می شود. عامل آنتی باکتریایی نیز دارای pH بالایی برای محدود کردن اسید تولیدی است.
براساس گزارش دیلی میل، در این روش دندان مورد نظر با نانوکامپوزیتهای دربرگیرنده نانوذرات فسفات کلسیم پر می شود و پس از آن مواد معدنی دندانی بازسازی خواهد شد.
مواد پرکردن دندان که توسط این محققان تولید شده عمری بسیار بیش تر از 5 تا 10 برابرمواد قبلی دارند، اما محققان هنوز میزان عمر آن را بررسی نکرده اند. چرا که این محصول جدید در آزمایشگاه با استفاده از بیوفیلمهای گرفته شده از آب دهان داوطلبان آزمایش شده است.
پرفسور زو در نظر دارد که آزمایش بعدی خود را روی دندان حیوانات و داوطلبان انسان با همکاری دانشگاه فدرال سیارا در برزیل انجام دهد.
منبع:http://beach-physics.ir/post/1760