درخت ازگيل كه در گويش گيلكي به آن كونوس يا كنوس و در گويش مازندراني كنهس و كندس ميگويند هم خانواده با سيب و گلابي است.
ازگيل رسيده داراى لعاب نباتى فراوان و تانن بوده و از قند گلوكز، فروكتوز، سوربيتول و بعضى اسيدها و همچنين سلولز و گروه ويتامين هاى B و C، املاح معدنى و كمى پروتئين برخوردار است..........
