بریلیم عنصری فلزی به رنگ سفید خاکستری متالیک با نقطه ذوب بالا ، بسیار سخت و سبک با شبکه بلوری هگزاگونال است .این عنصر در سال 1798 به صورت اکسید بریلیا توسط Fredrich WÖhler, A.A.Bussy دانشمندان آلمانی و فرانسوی کشف شد.
سیلیکاتهای آلومینیم بریلیم بویژه بریل منبع اصلی این فلز است. بریلیم از طریق الکترولیز نمک های مذاب خود تهیه می شود.
بریلیم در 30 نوع کانی یافت می شود که مهمترین آنها برتراندیت، کریزوبریل و فناسیت هستند. ترکیبات قیمتی بریل به رنگهای زرد و سبز وجود دارد. بریل و برتراندیت از مهمترین منابع تجاری این عنصر و ترکیبات آن هستند. بیشترین منبع آماده سازی این فلز توسط واکنش فلوراید برلیوم با فلز منیزیم به دست می آید. بریلیم و نمکهای آن موادی سمی هستند.
این عنصر، فلزی به رنگ خاکستری است. این عنصر یکی از سبکترین فلزات و دارای نقطه ذوب بالایی است. ضریب ارتجاعی این عنصر از فولاد بیشتر است. نفوذپذیری این عنصر با بمباران اشعه ایکس و ذرات آلفا بالا از رادیوم یا پولونیم و نوتورنها می باشد .
بریلیم یکی از عناصر آلیاژی برای تولید مس بریلیم استفاده می شود که این آلیاژ برای بستهای الکتریکی ، الکترودهای نقطه جوش و ابزارهای تولید جرقه استفاده می شود. از این عنصر برای ساختن بدنه هواپیما و گلوله های جنگی و کشتی و ارتباطات ماهواره ای استفاده می شود. از دیگر کاربردهای این عنصر برای قاب شیشه جلوی اتومبیل ، دیسک ترمز و ساخت سفینه های فضایی می باشد.
بریلیم برای ساخت راکتورهای هسته ای با الکترود بازتابنده یا کندکننده برای نوترونهای درجه حرارت پایین در مقطع جذبی مورد استفاده می شود.
همچنین برای قطعات کامپیوتر و تجهیزات سبک و مقاوم کردن آنها استفاده می شود. اکسید بریلیم دارای نقطه ذوب بالا است که برای کاربردهای هسته ای و سرامیکها مورد استفاده قرار می گیرد.
برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب بروید