نوع جدیدی از رنگدانه فتوسنتزی برای اولین بار در 60 سال اخیر کشف شده است.

نوع جدیدی از کلروفیل که نور خورشید را فقط از انتهای فوق قرمز طیف نور مرئی، می گیرد کشف شده است. رنگدانه جدید به گستره شناخته شده ای از نور مربوط می شود که توسط بیشتر موجودات فتوسنتز کننده بکار برده می شود. قدرت این رنگدانه می تواند منجر به تولید سوخت زیستی شود که این امر بخاطر کارآیی بالای جلبکهای ساخته شده انجام می گیرد. یعنی جلبکهای مهندسی شده ای که گستره پهن تری از نور خورشید را جذب کنند.

به گفته دانشمندان ایتالیایی:

پوشاندن نانوذرات تیتان (TiO₂ ) باکربن باعث ایجادشدن فیلترهای ضد تابش UV سالم تربرای استفاده در کرم های ضدآفتاب می شود.

دانشمندان چینی می گویند: تار عنکبوتی شفاف که فیلمی تشکیل شده از نانولوله های کربنی بهم متصل شده(CNTs) می باشد، کار آیی بالایی در گیر اندازی انرژی خورشید دارد.

محققان نانو ابزارهایی ساخته اند که می تواند نجوای سلولها را استراق سمع کند و آنها ادعا می کنند که این وسیله می تواند طوری سازگار شود تا مکالمات سلولها را بشنود. تشدید کننده نانو پلاسمونیک که توسط یک تیم تحقیقاتی ایجاد شده است. می تواند سیگنالهای شیمیایی را قابل رویت کرده و آنها را تشدید نماید. سیگنالهای شیمیایی توسط یک سلول به محققان اجازه می دهد تا غلظتها را با جزئیات زیر- میکرومتری ببینند.

ابتدا بحث را با موضوعی شروع می کنیم که همه به عنوان مهم ترین ضعف پلاستیک به آن نگاه می کنند: زباله های پلاستیکی.

این مسئله در کشور های پیشرفته خیلی بیشتر از ایران اهمیت پیدا کرده، یعنی مناطقی که مصرف سرانه پلاستیک بیشتری نسبت به ما دارند. بنابراین تا به حال تحقیقات بسیار زیادی بر روی روش های جدید برای حل این مشکل انجام شده و پیشرفت های فراوانی هم به دست آمده.

به طور کلی دو روش اصلی برای حل مشکل زباله های پلاستیکی وجود دارn:
۱. بازيافت
۲. توليد پلاستيک های زيست تخريب پذير

مجله تحقيقی - علمی "غذا"، چاپ بريتانيا، در گزارشی آورده که از 41 شربت دارويی ويژه کودکان زير سه سال که مورد آزمايش قرار داده فقط يکی حاوی افزودنی نبوده است.

پژوهشگران بخش بيوشيمي مؤسسه ماكس پلانك توانستند با استفاده از ميكروسكوپ ميدان نزديك تفرقي (S-SNOM) پرتوهاي مادون قرمز نانوذرات و ويروس‌ها را شناسايي كنند.

به گزارش سرويس «فن‌آوري» خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين روش وضوحي نزديك به 30 نانومتر دارد و مي‌تواند به عنوان ابزاري قوي جهت تعيين ساختار ثانويه پروتئين‌ها و مواد شيميايي استفاده شود.